Het verhaal van Gui, papa van Arno

“Iedereen liet ons in de steek. We wisten echt niet meer wat te doen.” 

Gui, papa van Arno
Image
Foto van Gui

Gui, de vader van Arno, vertelt:

"Ik heb een zoon van 14 jaar. Arno heeft autisme en een gedragsstoornis. Hij wordt soms kwaad en agressief. In de lagere school verbleef hij daarom in een MPI, dat is een speciale school met een internaat. Met de overgang naar het secundair kwam hij weer thuis wonen. We kregen thuis nog wel ondersteuning van een gezinsbegeleider. Maar in het secundair onderwijs ging het al snel mis. Er zijn weinig scholen die kunnen omgaan met autisme én een gedragsstoornis. Op drie scholen werd hij buitengezet omdat hij 'te moeilijk' was. Op een volgend overleg met het MPI, de psychiater en de gezinsbegeleider kregen we te horen dat de problematiek voor hen te zwaar werd en dat we ergens anders hulp moesten zoeken. Maar waar dan? In de kinderpsychiatrie hadden ze geen plaats. Thuis konden we het ook niet alleen aan.”

Zo hielp het Kinderrechtencommissariaat 

"Toen heb ik het Kinderrechtencommissariaat gebeld.  Iemand vertelde me dat die opkomen voor de rechten van àlle kinderen. Ik kreeg Inge aan de lijn. Zij bracht iedereen samen voor een gesprek. De mensen van het MPI, de psychiater, de gezinsbegeleidster, de directeur van de school en het CLB. Ook mijn vrouw en ik waren erbij en natuurlijk Inge van het Kinderrechtencommissariaat. We hebben toen lang gepraat en vooral gezocht naar oplossingen. Iedereen zou nog een paar extra maanden inspanningen doen. Tijdelijk, totdat er wel plaats was in de kinderpsychiatrie. Het was zwaar, maar het is ons gelukt. Na vijf maanden kon Arno toch opgenomen worden. Het gaat nu al veel beter met hem."